Dissoanalytic Migration Manifesto: Obedience or Liberation in the Face of Wars, Oppression and Trauma

Migration Psychology-wos kapak

Erdinç ÖZTÜRKa

aİstanbul University-Cerrahpaşa Institute of Forensic Sciences and Legal Medicine, Department of Social Sciences, Psychotraumatology and Psychohistory Research Unit, İstanbul, Türkiye

Öztürk E. Dissoanalytic migration manifesto: Obedience or liberation in the face of wars, oppression and trauma. In: Öztürk E, ed. Migration Psychology. 1st ed. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2024. p.1-24.

ABSTRACT

The migration phenomenon represents a highly challenging transnational life experience laden with existential risks specific to individuals, nations, cultures, or eras, alongside psychosocial uncertainties and irreversible transformations. Despite ongoing attempts to define its traumatic components and dissosiogenic dynamics, migration remains entirely unpredictable and indeterminate, constituting a profound adventure or even an enigma! The ”migration enigma”, akin to writing a new destiny for all migrants, harbors within it denial and uncertainty traumas concerning the future, accompanied by partial amnesia of the past and variable rate flashbacks. Migrations characterized by temporary or permanent ”homeland abandonment” cannot be unequivocally labeled as entirely positive or negative under any circumstances; indeed, this very lack of delineation is intrinsic to the migration enigma itself. ”Dissoanalytic Migration Manifesto”, constitutes a transcentennial and transgenerational analysis and prediction, encompassing significant turning points in both individual and mass human mobility’s enduring, short-term, or long-term psychosocial transformations. The migration phenomenon, the most mobile psychosocial component in the history of humanity and civilization, serves as a resolute declaration, even a manifesto, against natural disasters, persistent oppressions, dominant leaders, dysfunctional families, and dysfunctional nations! The migration experience, inherently traumatic from pre-migration through migration and post-migration stages, is a journey that profoundly impacts migrants’ identities, consciousness, and memories, either by reinforcing them or by assimilating and eliminating them. The migration odyssey creates irreversible psychosocial changes to varying degrees in the identities, consciousness, and memories of all migrants. Experienced as a ”psychosociopolitical metamorphosis”, the migration phenomenon is, in essence, a developmental or fossilized transformation of consciousness, memory, and identity. ”Migration melancholy” encompasses feelings of hopelessness, despondency, resentment, and sorrow typically experienced in short phases by individuals as they leave or are compelled to leave their homelands while still loving them. Within the context of the ”Dissoanalytic Migration Manifesto”, migration manifests as an action towards seeking a new destiny and freedom in the face of trauma and oppression, representing a ”psychosocial splitting” or ”psychosocial metamorphosis” in every dimension, component, dynamic, and aspect of migration!

Keywords: Dissoanalytic migration manifesto; migration psychology; migration melancholy; dissoanalysis; psychosociopolitical metamorphosis; modern psychotraumatology

Referanslar

  1. Ozturk E. Migration psychology and migration trauma: Dissoanalysis of developmental migration as a transborder life experience. Artuklu Journal of Humanities and Social Sciences. 2023;8(2):233-53. [Crossref]
  2. Ozturk E. Dissoanalysis as a modern psychotraumatology theory: denial trauma and mass dissociation versus dissociative revolution and psychocommunal therapy. Med Sci. 2022;11(2):1359-85. [Crossref]
  3. Öztürk E. Dissoanaliz ve psikotoplumsal bilinç alyansı kuramı: İnkar travması ve dissosiyatif yansıtımlı kimlik geçişi. Öztürk E, editör. Psikotravmatoloji. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2022. p.1-40.
  4. Öztürk E. Disfonksiyonel aile modellerinden fonksiyonel aile modeline: "Doğal ve rehber ebeveynlik stili". Öztürk E, editör. Aile Psikopatolojisi. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2021. p.1-39.
  5. Öztürk E. Siber toplumlar ve siber hayatlar: dissosiyojen bir ajan olarak dijital iletişim ağları. Öztürk E, editör. Siber Psikoloji. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.1-13.
  6. Ozturk E. Travma ve Dissosiyasyon: Dissosiyatif Kimlik Bozukluğunun Psikoterapisi ve Aile Dinamikleri. 1. Baskı. İstanbul Nobel Tıp Kitabevi; 2017. p.1-124.
  7. Ozturk E. Shared dissociative identity disorder and defector alter personality: Controlled human syndrome and the objectification trap phenomenon as a gaslighting form based on dissociative narcissism from the perspective of dissoanalysis theory and dissoanalytic psychohistory. Med Sci. 2023;12(2):495-521 [Crossref]
  8. Öztürk E. Dissoanalitik psikotarih: Soykırımların, baskıların, çocuk istismarlarının ve savaş travmalarının dissoanalizi. Öztürk E, editör. Savaş Psikolojisi. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2023. p.1-35.
  9. Öztürk E. Modern psikotravmatoloji ve dissosiyasyon teorileri. Öztürk E, editör. Psikotravmatoloji. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2022. p.41-69.
  10. Ozturk E. Travma ve Dissosiyasyon: Psikotravmatoloji Temel Kitabı. 2. Baskı. İstanbul Nobel Tıp Kitabevi; 2020. p.1-399.
  11. Ozturk E. Cyber dissociative experiences and mass consciousness control: The age of cyber dissociation from the perspective of theory of dissoanalysis. NOFOR. 2022;1(1):26-30.
  12. Öztürk E, Derin G. Dissoanaliz kuramı açısından savaş psikolojisi ve göç travması: Savaş kökenli kuşaklararası travma geçişi ve kuşaklararası psikopatoloji aktarımı. Öztürk E, editör. Savaş Psikolojisi. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2023. p.36-51.
  13. Ozturk E. Dysfunctional generations versus natural and guiding parenting style: intergenerational transmission of trauma and intergenerational transfer of psychopathology as dissociogenic agents. Med Sci. 2022;11(2):886-904. [Crossref]
  14. Öztürk E. Psikotarih, travma ve dissosiyasyon: Çocukluk çağı travmaları, savaşlar ve dissosiyasyonun anamnezi. Öztürk E, editör. Psikotarih. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.1-21.
  15. Ozturk E. Psikotarih açısından çocuk yetiştirme tarzları ve çocuk istismarı. Aşıcıoglu F, Ziyalar N, eds. Adli Davranış Bilimleri. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2016. p. 24-34.
  16. deMause L. The psychogenic theory of history. J. Psychohist. 1997;25(2):112.
  17. Derin G, Ozturk E. Psikotarih temelli çocuk yetiştirme stillerinin kuşaklararası travma geçişi açısından incelenmesi. Celbis O, editör. Turaz Akademi 2018. Ankara: Akademisyen Kitabevi; 2018. p.16-29.
  18. Ozturk E, Erdogan B. Dissociogenic components of oppression and obedience in regards to psychotraumatology and psychohistory. Med Sci. 2021;10(3):1059-68. [Crossref]
  19. Akcan G, Öztürk E. Psikotarihsel açıdan grup dinamikleri ve psikolojisi. Öztürk E, editör. Psikotarih. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.42-52.
  20. Ozturk E. Psikotarih travma ve dissosiyasyon. Celbis, O, editör. Turaz Akademi 2018. 1. Baskı. Ankara: Akademisyen Kitabevi; 2018. p.92-106.
  21. Ozturk E. Trauma based alliance model therapy. Med Sci. 2021;10:631-50. [Crossref]
  22. Öztürk E. Travma Merkezli Alyans Model Terapi: Dissosiyatif Kimlik Bozukluğunun Psikoterapisi. Öztürk E, editör. Ruhsal Travma ve Dissosiyasyon. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2018. p.31-8.
  23. deMause L. What is psychohistory? J Psychohistory. 1981;9(2):179-84.
  24. Ozturk E, Erdogan B, Derin G. Psychotraumatology and dissociation: a theoretical and clinical approach. Med Sci. 2021;10(1):246-54. [Crossref]
  25. Ozturk E, Erdogan B. Betrayal trauma, dissociative experiences and dysfunctional family dynamics: flashbacks, self-harming behaviors and suicide attempts in post-traumatic stress disorder and dissociative disorders. Med Sci. 2021;10(4):1550-6. [Crossref]
  26. Freyd JJ. Betrayal trauma: Traumatic amnesia as an adaptive response to childhood abuse. Ethics Behav. 1994;4(4):307-29. [Crossref]
  27. deMause L. The history of child abuse. J Psychohistory. 1998;25:216-36.
  28. Ozturk E, Erdogan B. On the psychodigital components of cyber traumatization and dissociation: a psychosocial depiction of cyber societies as dissociogenic. Med Sci. 2022;11(1):422-8. [Crossref]
  29. Öztürk E, Derin G. Klinik siber psikolojiden adli siber psikolojiye: Siber travma ve siber reviktimizasyon. Öztürk E, editör. Siber Psikoloji. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.14-24.
  30. Sar V, Ozturk E. Stimulus deprivation and overstimulation as dissociogenic agents in postmodern oppressive societies. J Trauma & Dissociation, 2013;14(2):198-212. [Crossref]  [PubMed]
  31. Erdoğan B, Öztürk E. Siber psikopatolojiler. Öztürk E, editör. Siber Psikoloji. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.25-32.
  32. Derin G. Trauma and migration: A review. Artuklu Journal of Humanities and Social Sciences. 2020;5(2):46-55. [Crossref]
  33. Öztürk E, Derin G. Terör ve travma: Psikotravmatolojik bir değerlendirme. Aşıcıoğlu F, editör. Uluslararası Güvenlik ve Terörizm. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.14-24.
  34. Ozturk E, Derin G, Okudan M. Üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı travmaları ile savunma mekanizmaları ve kendine zarar verme davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Turkiye Klinikleri J Foren Sci Leg Med. 2020;17(1):10-24 [Crossref]
  35. Derin G, Öztürk E. Ruhsal travmanın aktarımında psikotarihsel dinamikler. Öztürk E, editör. Psikotarih. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p. 22-32.
  36. Erdoğan B, Öztürk E. Narcissism in the transmission of psychological trauma. Bartın University Journal of Faculty of Letters; 2018;3(3):11-9.
  37. Derin G, Ozturk E. War and terrorism: A psychotraumatological based theoretical approach. Aydın Journal of Humanity and Society. 2020;6(1):11-36. [Crossref]
  38. Mercan S, Bilgin M. Kimyasal ve biyolojik savaş ajanlarının bireysel ve toplumsal etkileri. Öztürk E, editör. Savaş Psikolojisi. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2023. p.150-8.
  39. Ciydem E, Bilgin H, Ozturk E. Investigation of the effect of childhood traumas on mental health and family functionality in context of intergeneration line. Child Adolesc. Soc. Work J. 2023;1-18. [Crossref]
  40. Öztürk E, Aydın A, Derin G. Dissoanalytic perspective on trauma, dissociation and alter personality: Pluralistic personality, holistic self, deep memory, and consciousness. TIJSEG. 2023;12(2):164-77.
  41. Ozturk E, Derin G. Modern psychotraumatology and theory of dissoanalysis: Traumatic experiences and phenomenon of dissociation. NOFOR. 2023;2(3):50-6. [Crossref]
  42. Combas M, Ozturk E, Derin, G. Childhood trauma and dissociation in female patients with fibromyalgia. Med Sci. 2022;11(4):1635-40. [Crossref]
  43. Ayhan H, Öztürk E. Aile psikopatolojisi, çocuktan ebeveyne şiddet ve postmodern bir trend olarak sharenting. Öztürk E, editör. Aile Psikopatolojisi. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2021. p.40-66.
  44. Ozturk E, Sar V. Somatization as a predictor of suicidal ideation in dissociative disorders. Psychiatry Clin. Neurosci. 2008;62(6):662-8. [Crossref]  [PubMed]
  45. Ozturk E. Psychotherapy of dissociative identity disorder. Psikedergi. 2009;2:39-49.
  46. Ozturk E, Derin G. Evaluation of theses on dissociation and dissociative disorders in Türkiye: A meta-synthesis study. JSER. 2023;2(2):69-77.
  47. Sar V, Ozturk E, Kundakci T. Psychotherapy of an adolescent with dissociative identity disorder: Change in Rorschach patterns. J Trauma & Dissociation. 2002;3(2):81-95. [Crossref]
  48. Sar V, Akyüz G, Öztürk E, Alioğlu F. Dissociative depression among women in the community. J Trauma & Dissociation. 2013;14(4):423-38. [Crossref]  [PubMed]
  49. Ozturk E, Sar V. "Apparently normal" family: A contemporary agent of transgenerational trauma and dissociation. J Trauma Practice. 2006;4(3-4):287-303. [Crossref]
  50. Öztürk E, Erdoğan B, Çalıcı C. Göçmenler ve Göç Süreci: Psikotravmatolojik Bir Değerlendirme. Sakız H, Apak H, editörler. Türkiye'de Göçmen Kapsayıcılığı Sorundan Fırsata Dönüş Önerileri. 1. Baskı. Ankara: Pegem Akademi. p.213-26.
  51. Derin G, Öztürk E. War and terrorism as agents of social trauma: A modern psychotraumatological and dissoanalytic approach. Aydın Journal of Humanity and Society. 2023;9(2):65-82. [Crossref]
  52. Sar V, Ozturk E. What is trauma and dissociation?. In Rhoades GF, Sar V, eds. Trauma and Dissociation in a Cross-Cultural Perspective. 1st ed. The Haworth Press; 2005. p.7-20. [Crossref]
  53. Ozturk E, Sar V. The trauma-self and its resistances in psychotherapy. J Psychol Clin Psychiatry. 2016;6:1-7. [Crossref]
  54. Sevinç-Yalçın ÇP, Öztürk E. Death of time and intergenerational transmission of trauma. Bartın University Journal of Faculty of Letters. 2018;3(3):21-8.
  55. Akcan G, Öztürk E. Dissosiyatif Temel Belirtiler ve Temel Psikoterapötik Yaklaşımlar. Öztürk E, editör. Ruhsal Travma ve Dissosiyasyon. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2018. p.20-30.
  56. Şarlak D, Öztürk E. Psikotarihte lider analizleri: Psikobiyografi. Öztürk E, editör. Psikotarih. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.72-85.
  57. Öztürk E, Sar V. Formation and functions of alter personalities in dissociative identity disorder: A theoretical and clinical elaboration. J Psychol Clin Psychiatry. 2016;6(6):1-7. [Crossref]
  58. Şar V, Öztürk E. Functional dissociation of the self: A sociocognitive approach to trauma and dissociation. J Trauma & Dissociation. 2007;8(4):69-89. [Crossref]  [PubMed]
  59. Öztürk E, Çalıcı C. Psikotarih, antropoloji ve kültürel psikopatoloji: çocukluk çağı travmalarından akıl hastalığına psikopatolojinin tarihsel ve kültürel seyri. Öztürk E, editör. Psikotarih. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2020. p.33-41.
  60. Ozturk E, Derin G. Psychotraumatology. Aydın Journal of Humanity and Society. 2020;6:181-214. [Crossref]
  61. Pieterse J. Capitalisms: Asian-European dialogue after enron. Asian J. Soc. Sci. 2004;32(2):274-89. [Crossref]
  62. Ozturk E. Dissoanalytic theory of migration as a transboundary escape experience from transgenerational traumatic experiences: Regenerative dissociation and developmental migration in the face of a global monolithic cultural hegemony. Med Sci. 2024;13(2):356-82. [Crossref]